Methode: Maastrichts interview

Het Maastrichts Interview voor stemmenhoorders is een methode om de ervaring van het stemmenhoren op een gestructureerde wijze in kaart te brengen. De structuur biedt houvast voor zowel de stemmenhoorder als de interviewer.

Stemmen horen wordt vaak ten onrechte beschouwd als een ziekte, een gevaar of een abnormaliteit. Vóór de ontwikkeling van de moderne wetenschap werd stemmen horen in de westerse cultuur vaak als een betekenisvol en normaal fenomeen gezien dat voorkwam bij speciale leden van de gemeenschap. Wanneer stemmen horen alleen als symptoom van ziekte wordt gezien, wordt communicatie over de stemmen ontmoedigd. Het gaat dan immers om de veronderstelde onderliggende ziekte en het symptoom van stemmen horen als zodanig heeft dan geen betekenis. Bovendien is men bang psychose op te roepen of wanen te versterken. Uit de praktijk blijkt evenwel dat met stemmen-hoorders over hun stemmen praten geen psychose veroorzaakt. Deze ervaring wordt gedeeld door psychologen die mensen die aan psychose lijden met cognitieve gedragstherapie behandelen.

De meeste stemmenhoorders geven aan het een bevrijdende ervaring
te vinden om respectvol over hun ervaringen bevraagd te worden.

Ze voelen zich dan erkend. Bovendien wordt hun cognitieve vermijding – om over hun stemmen na te denken – doorbroken en gaat men de stemmen en ermee samenhangende problemen onder ogen zien. Als hulpmiddel voor een zorgvuldige anamnese en om de stemmenhoorders te stimuleren hun ervaring vanuit enige afstand te exploreren, werd het Maastrichtse interview voor stemmenhoorders ontwikkeld door Marius Romme & Sandra Escher. Dit interview is ontstaan vanuit een grootschalig onderzoek naar de ervaringen van stemmenhoorders met hun stemmen. Hoe u dit Interview kunt gebruiken kunt u lezen in het boek: “Stemmen horen begrijpelijk maken”’ Van Prof. Dr. M.A.J.Romme, Dr. A.D.M.A.C. Escher en Dr. D. Corstens

U kunt dit boek bestellen via bol.com