Lieve Sandra, je hebt de wereld mooier gemaakt!

Lieve Sandra

Ik kan mij onze kennismaking in 2000 in Schoorl nog goed herinneren. Ik had een artikel van jou en Marius gelezen over het omgaan met stemmen. Dit artikel legde ik mijn toenmalige psychiater voor en vertelde haar dat ik graag kennis wilde maken met jullie en jullie werk.
Dit geschiedde.
Ik ben naar zo’n vijfdaagse training gegaan. Iedereen was op tijd, behalve Marius en Sandra. Maar dat scheen niemand bijzonder te vinden. Toen zag ik jullie. Marius statig lopend, met aan zijn arm een mandje met daarin Alba, jullie oude hondje. Jullie kwamen van het vliegveld. Na een lange reis stonden jullie daar vol energie om aan de training te beginnen.

Sandra, een van onze eerste gesprekken ging over … jawel: Harry Potter. Wij bleken samen een liefde voor boeken te hebben, héél véél boeken. En ja, ook voor Harry Potter die toen nog helemaal niet populair was. Wij stonden samen onze liefde voor hem te verkopen aan andere volwassenen; hoe goed dat boek was en dat ze het toch echt eens moesten gaan lezen, ondanks dat het een kinderboek was. Ja, wij stonden daar aan gestudeerde mensen, die zich als volwassen wilden gedragen, te vertellen over de tovenaarsjongen, Harry Potter.

Sandra, WEDDEN dat veel mensen het boek zijn gaan lezen?

Onze vriendschap groeide; onze gezamenlijke liefde voor boeken en voor honden. Ik heb je leren kennen als een hele bijzondere vrouw. Heel hartelijk en lief en oprecht geïnteresseerd in mensen. Je luisterde altijd vol aandacht en wist daardoor waar mensen in een kwetsbare positie behoefte aan hadden. Ik weet me te herinneren dat jullie een koelkast voor iemand kochten, omdat dat soms even belangrijk, of zelfs belangrijker is dan het hebben van een goed gesprek.

Sandra, je hebt mensen naar hun stemmen leren luisteren. Zo heb je velen hun echte stem terug gegeven. Je hebt ervoor gezorgd dat mensen meer zijn dan hun diagnose; je hebt ze weer mens laten zijn.

Dit alles heb je samen met Marius gedaan. Marius, een sterke man! Maar weet je Sandra? Iedereen weet dat achter elke sterke man een NOG sterkere vrouw staat! Zo is het toch?
Marius en Sandra: jullie vulden elkaar prima aan.
Jullie gezamenlijke kind was al snel een feit: Stichting Weerklank. Een beweging werd in gang gezet. Een beweging die voor veel, héél véél mensen van onschatbare waarde is geweest en nog steeds is. Stichting Weerklank kreeg zelfs internationale broers en zussen. Jullie stem reikt tot ver! Heel ver!!

Sandra, na je ongeluk met je paard werd je lichamelijk minder sterk. Toen ook nog bleek dat je Parkinson had, ging het minder goed met je. Je lichaam liet het afweten. Dat was heel frustrerend en heel verdrietig ook.

Vorig jaar zat je even in het verpleeghuis. Marius wilde naar Curaçao. Jouw gezondheid liet het niet toe om met hem mee te gaan. Ik was bij je. Deze middag maakte veel indruk op me. Jouw lichaam liet het zo afweten en ondertussen zat er nog zoveel kracht en liefde in je. Je moest lachen om Marius zijn koppigheid en je zei dat je zo veel van hem hield. Je liet vol trots een tekening van jouw kleindochter zien die ze speciaal voor jou gemaakt had. Je vertelde dat je zus regelmatig langs kwam en hoe fijn dat was. En toen vertelde je: ‘Max zit onder mijn bed.’ Ik keek maar zag geen Max. En ik dacht, OEPS dit gaat niet goed.

Ik reed naar huis en was erg verdrietig om wat ik gezien had. Zo’n sterke, stoere vrouw waarvan haar lichaam haar in de steek aan het laten was.
Maar daarna begreep ik dat je gelijk had. Max was er wel degelijk. Max was bij je. De liefde voor jouw kleinkinderen, je zoons en je zus en broer. Ze waren er allemaal!!

Het was een eer om je mogen leren kennen.

 

(Peter Oud)

Samen met Marius heeft Sandra in 1988 Stichting Weerklank en later Intervoice opgericht. Het is aan Sandra Escher te danken dat mensen die stemmen horen op ‘journalistieke wijze’ worden geïnterviewd. Hiermee heeft zij een ontwikkeling in gang gezet om stemmenhoorders anders te benaderen. Niet vanuit een ziektemodel maar vanuit het gegeven dat stemmen horen een bijzondere menselijke eigenschap is en de stemmen vaak betekenisvol zijn. Sandra is altijd actief gebleven in de redactie van de Klankspiegel. Zij organiseerde jaarlijks conferenties, schreef vele artikelen en boeken en was de eerste onderzoekster op het gebied van kinderen die stemmen horen.

 

Lieve Sandra,

Ik herinner mij nog onze eerste ontmoeting in Voeren, WAAR een collega en ik in het voorjaar van 2012 door jou en Marius hartelijk, gastvrij werden ontvangen. Hoe wij toen vol ontzag naar jullie opkeken: DE GRONDLEGGERS van de stemmenderhoordersbeweging. Hoe jullie ons tijdens de lunch inwijdde in jullie werk.

Ik herinner mij het congres in oktober 2012 in Castricum; HOE… jij daar op het podium stond. Je vertelde over je onderzoek met kinderen die stemmen hoorden. Je STELDE je strijdbaar op… TERWIJL…. TEgelijkertijd daar de eerste verschijnselen van Parkinson bij je zichtbaar werden.

De laatste jaren … Jullie verhuizing naar Vrijburg in Amsterdam was voor mij wel prettig. Zo kon ik jullie makkelijk bezoeken en regelmatig mee-eten. Ook andere bestuursleden vertelde, koesteren mooie herinneringen aan de bezoeken aan jullie. Ik liet mij INSPIREREN door jullie verhalen. In onze gesprekken VERWELKOMDE ik altijd jullie kritische opvattingen. En realiseerde mij dat ik van jullie, LEERMEESTERS,  heel wat te leren had. Elke keer ontving je mij blij en opgetogen, was er ruimte om te sparren ook over de ontwikkelingen binnen Weerklank. Tot … de laatste keren, je te veel pijn ervoer om te praten.

De aankoop van de speedboot door Marius; ik zag je guitige ogen. Hoe jij hem zijn avontuur gunde en jij aangaf dat je zelf het fysiek rustiger aan wilde doen. Samen met Marius heb ik gezien hoe jij worstelde met het feit dat jouw lichamelijke gezondheid achteruit ging. Hoeveel pijn en verdriet je dat deed.

Het 10^e wereldcongres in Den Haag in oktober 2018: hoe WIJ met een grote groep vrijwilligers, dit namens Weerklank, uit waardering voor jullie…., hebben georganiseerd. Sandra, je hebt mij JOUW ervaring met het organiseren van congressen, overgedragen.

Marius bleef nog actief. Jij nam daar afscheid van Weerklank en van je actieve rol in de stemmenhoordersbeweging. Ook stapte je uit de redactie van de Klankspiegel. IK heb mij laten vertellen dat je op redactievergaderingen altijd zo mild, de niet-journalisten corrigeerde. Als een LIEVE WIJZE moeder.

Vorig jaar verbleef je vanwege je revalidatie een periode in het verpleeghuis. Dit was niet de prettigste plek voor je. Je wilde het voor Marius mogelijk maken, (hij was te bruisig,….) DAT Marius voor een paar maanden naar Curaçao kon gaan, om verder aan zijn boek te werken. Mijn vrouw en ik, zijn Marius daar tijdens onze vakantie op gaan zoeken. Bij terugkomst en ik jou in het verpleeghuis opzocht, was ik verbaasd over de vooruitgang die je met de revalidatie gemaakt had. Ik heb er een filmpje van, een hilarisch beeld.

Wij danken Sandra voor alles wat zij voor Weerklank en voor de redactie van  de Klankspiegel heeft gedaan en betekend.

Je was echt van onschatbare waarde. Wij betuigen Marius, de kinderen, kleinkinderen en de familie onze innige deelneming en wensen hen sterkte met dit grote verlies.

Sandra, Je bent een hele bijzondere vrouw. Ook bijzonder is dat jullie boek: ‘STEMMEN HOREN BEGRIJPELIJK MAKEN, in samenwerking met Dirk Corstens, uitgerekend MORGEN uitkomt. Jouw gedachtegoed leeft voort in velen.

 

Jolanda: Lieve Sandra, je hebt de wereld mooier gemaakt.

 

Peter: Dank je wel.

Wij willen het woord graag doorgeven aan Dirk Corstens, die zich in het Engels tot u wil richten, hij spreekt namens Intervoice.