Luna is zo gek nog niet!

Dat je iets niet kan zien, betekent niet dat het niet bestaat. Wie de boeken van Pieter Koolwijk een beetje kent, weet dat fantasie hand in hand gaat met (ver)vreemde situaties die eigenlijk net niet kunnen. Voer voor een kleurrijk en ontwapenend avontuur.
♡
In dit tweede deel krijgt Luna een eigen verhaal, een soort spin-off van het vorige boek, dat als zelfstandig verhaal te lezen is. De omslag is alvast prachtig en nieuwsgierig makend. In het bos is er weinig licht; aan de bomen hangen kleine lampjes. Het kleine gothic meisje in het midden, trekt alle licht naar zich toe. De herfstkleuren maken het schilderijtje helemaal af.
♡
Luna woont in Huize Hopeloos. Huize Hoopvol eigenlijk, maar Luna vindt er weinig vreugde of hoop. Helemaal nu haar grote vriend Ties naar huis is. Haar ouders hebben Luna al op vroege leeftijd op laten sluiten, omdat ze geen grip op haar hebben en haar gedrag raar vinden. Ze hoort stemmen, en heeft soms tics. Dan trekt ze met haar mond. Of knippert met haar ogen. Er valt weinig te genieten in Huize hopeloos. Luna krijgt maar een paar uurtjes les en ze mag niet naar buiten, of spelen met de andere kinderen. Bovendien dreigt altijd de zombie-afdeling, waar kinderen naar toe worden gestuurd die onhandelbaar zijn.
♡
Gelukkig is er ook een lichtpuntje. Ze mag ieder weekend, met Gozert bij Ties en zijn moeder Cindy logeren. Daar kan en mag ze gewoon Luna zijn, de niets-aan-de-hand-Luna en kan ze een beetje bijkomen. Maar daar komt ineens verandering in, als Luna’s moeder beslist dat ze meer tijd met haar dochter door wil brengen. Ze haalt haar weg uit Huize Hopeloos en neemt haar mee naar een verlaten en vervallen vakantiepark, waar niets te beleven valt.
♡
Luna is helemaal van slag. Haar moeder snapt haar niet en let veel te veel op haar. Nu voelt ze zich nog meer opgesloten. Waarom mag ze niet gewoon bij Ties en zijn moeder blijven logeren in het weekend? Een kleine troost is dat Gozert ook mee is gekomen naar het park, alleen is hij is zo druk dat Luna gek van hem wordt. Maar dan ontmoet Luna Rosalinde en haar kinderen. En begint er een bijzonder avontuur.
♡
Naast de geweldige, kleurige illustraties van Linde Faas, ontroert de eigenheid van het verhaal en de personages. Luna’s (zogenaamde) gekheid, haar kracht om er ondanks haar eigen verdriet ook voor anderen te zijn, de kwetsbaarheid van haar moeder, die niet weet hoe ze om moet gaan met Luna en haar man, maar ook haar stoere zus Nora, haar trouwe vriend Ties, en die maffe Gozert.
♡
Grappig detail is dat de stemmen een soort eigen verhaal vertellen in dit boek. Ze zijn in verschillende kleuren afgedrukt. Ik moest er in het begin een beetje aan wennen. Niet omdat ze er waren, maar omdat het afleidt van het werkelijke verhaal. Later vond ik ze juist slim gevonden. Het schept op een speelse manier duidelijkheid wie er aan het woord is. De stemmen in het hoofd van Luna, komen vooral tevoorschijn in situaties waar Luna stress van krijgt, Zijn ze eerst nog recht en licht grijs, naarmate de opwinding toeneemt cirkelen de woorden steeds donkerder om haar heen als grijze boogjes. De opmerkingen van Gozert zijn blauw en later in het boek komen ook nog wat rode letters aan het woord.
♡
De illustraties van Linde Faas zijn geweldig. Iedere tekening ondersteund het verhaal, waardoor je als lezer nog meer inzicht in het verhaal krijgt en van ze gaat houden (of juist niet…ahum). Het laat zien dat we niet zo snel moeten oordelen en misschien beter moeten kijken. Anders zijn betekent niet meteen dat je GEK bent.
♡
Luna is een prachtig jeugdboek met meerdere lagen. Voor de wat jongere kinderen zou ik daarom aanraden om het boek samen te lezen.