Sjon G. Anthologie
Lezing gehouden op het congres bij de afsluiting van het onderzoek bij kinderen die stemmen horen. Lezing werd voorbereid samen met Sandra Escher die de vier jaarlijkse interviews met hem gehouden had tijdens het 3 jarig Follow-up onderzoek tussen 1996 en 1999.
Sjon was 16 jaar ten tijde het eerste interview.
Ik ben Sjon , 22 jaar en ik ben ervaringsdeskundige. Ik wou jullie iets gaan vertellen over mijn belevingen t.a.v. mijn stemmen.
Zo lang ik het me kan herinneren hoor ik stemmen die positief waren. Op mijn 16e realiseerde ik me dat ze negatief geworden waren en problemen gaven. Ze bemoeiden zich onder andere met keuzes. Zo gaf iedere stem een ander advies waardoor ik in de war raakte. De stemmen wilden me pijn en kwaad doen en daar werd ik bang van. Ik was me toen niet bewust wat het met mij deed. Dat voelde ik pas veel later.
Ik ging op een gegeven moment steeds meer alcohol drinken, waardoor ik steeds minder ging voelen en emotioneel vervlakte ik. In een dronken bui deed ik een suïcide poging, en kwam toen terecht op een gesloten PAAZ afdeling van een plaatselijk ziekenhuis.
Ik was net 17 jaar geworden, ze vonden mij toen te jong om daar te blijven en plaatste mij daarom over naar het Vincent Van Gogh. (psychiatrisch ziekenhuis)
Ik ga nu iets vertellen over de behandeling in de psychiatrie.
De eerste weken van mijn verblijf moest ik praten met een massa therapeuten. Ze vroegen me wel wat er met mij aan de hand was, maar niemand vroeg hoe het zat met de stemmen. Ik moest 2 vragenlijsten in vullen van in totaal 600 vragen, volgens de hulpverleners was ik psychotisch. Op de manier waarop de vragen gesteld werden maakte mijn probleem ziek. Bv. Hoor of zie je dingen die andere niet hebben.
Door de of vraagstelling past het dus altijd in het hokje psychotisch.
Ondertussen had ik helemaal geen privacy ik sliep met in totaal 3 mensen op 1 kamer, dit had invloed op de stemmen. De stemmen werden irritanter en vervelender en toen ben ik ze maar zelf in gaan delen om overzicht te houden. Ik vond dat ik psychose stemmen hoorde en paranormale stemmen. De paranormale stemmen hadden te maken met de gevoelsoverdracht van de mensen om mij heen. Hoe ik hiermee omging was dat ik veel met hobby’s bezig was namelijk met muziek luisteren en maken maar ook meditatie heeft veel geholpen, dit had ik geleerd van een paranormaal genezer.
Na een maand kreeg ik medicijnen, deze hadden geen invloed op de stemmen. Wel op het lichaam. Ik werd rustiger maar tegelijkertijd ook weer onrustig, want ik had het gevoel dat de medicijnen mijn zenuwbanen sloopten. Ik ben hier toen mee gestopt.
Na een aantal maanden vond mijn vader dat ik niet genoeg vooruit ging. Hij vond mij meer een plantje zonder water. En zoals mijn vader is vraagt dit om actie. Hij had gehoord van dit onderzoek en nam contact op. De afspraak was gemaakt, als ik aan het onderzoek mee deed, het stemmeninterview afgenomen zou worden en dit met een advies van Professor Romme naar mijn hulpverleners zou worden gestuurd. Mijn vader stond erop dat de hulpverleners de informatie uit het interview zouden gebruiken. Het interview werd afgenomen in het bijzijn van mijn ouders. Ik had het gevoel dat er naar mij geluisterd werd en dat iemand mij begreep. Het rare dat uit het onderzoek kwam was dat ik de psychose stemmen alleen had wanneer ik op de afdeling van de psychiatrische instelling was. En niet in het weekend thuis.
Mijn moeder had toen ook niet stil gezeten, en advies gevraagd bij een paranormale genezer. Hij had toen ik ongeveer 5 jaar was vastgesteld dat ik ook een paranormale gave had. Deze man heeft mij toen bezocht op de afdeling om te kijken waar ik in terecht was gekomen. Hij vond dat ik hier niet thuis hoorde. Ik was het helemaal met hem eens.
Mijn oplossing om daar zo snel mogelijk weg te komen, was me te gedragen zoals er van mij verwacht werd. En een paar maanden daarna was ik thuis. Ik ben ongeveer 8 maanden daar geweest. Ik mocht naar huis onder voorwaarden van mijn ouders dat ik mijn schoolopleiding afmaakte en dat ik mij aan de huisregels hield. Vb. Geen alcohol, op tijd thuis zijn.
Niet lang na ontslag verdwenen de psychose stemmen.
Ik hoorde dagelijks nog 2 paranormale stemmen de ene was negatief en was meer een gedachte en de andere stem was positief en hielp mij om het negatieve weg te houden. Wat hierbij hielp was om naar een meditatiegroep te gaan om de 3 weken en iedere dag begin ik met meditatie om meer met het positieve bezig te zijn. Dit bracht ook veel rust in mijn leven.
Hoe het nu met mij gaat. Ik hoor geen stemmen meer, ik heb een baan, een leuke vriendin, ik speel in een bandje, en ik ben nu in staat om voor jullie dit verhaal te vertellen.
Dit alles samengevat:
- Mijn ouders hebben altijd begrip en waardering getoond voor wie ik was en wie ik nu ben.
- Ik heb een positievere levensinstelling gekregen.
- Ik kan nu beter omgaan met mijn emoties. ( belangrijk hierbij is muziek)
- Ik leg mij een bepaalde discipline op.
- Ik heb geleerd om te praten over mijn problemen. Het heeft een naam gekregen.